بررسی تغییرات هورمون های تیروئیدی پس از پیوند کلیه

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه با انواع متفاوتی از اختلالات عملکرد تیروئید ارتباط دارد. در بیماران با نارسایی مزمن کلیه بعد از پیوند کلیه اطلاعات کمی در مورد عملکرد تیروئید وجود دارد. در این پژوهش عملکرد غده تیروئید در بیماران با نارسایی مزمن کلیه تحت دیالیز قبل و بعد از پیوند کلیه مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد شاهدی طراحی شد. 30 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که هیچ کدام از آنها عارضه تیروئیدی مشخصی نداشتند به عنوان گروه مورد بررسی شدند. گروه شاهد شامل 40 نفر فرد سالم بود. ارزیابی عملکرد تیروئید در دو گروه با اندازه گیری پارامترهای ft4, tt4، ft3, tt3 و tsh با استفاده از کیت تجاری در دسترس رادیو ایمیونواسی (ria) انجام گردید. همچنین بعد از پیوند کلیه در بیمارانی که تحت درمان با سیکلوسپورین، پردنیزولون و آزاتیوپرین بودند، سطوح سرمی نیتروژن اوره خون و کراتینین اندازه گیری شد. بر این اساس بیماران به دو زیر گروه شامل بیماران با عملکرد مناسب اولیه کلیه پیوندی (گروه 1) و بیماران با عملکرد تأخیری کلیه پیوندی (گروه 2) تقسیم شدند و آزمون های عملکرد تیروئید در روزهای 10 و 30 بعد از پیوند در آنها ارزیابی شد. یافتهها: در بیماران دیالیزی، میانگین سطوح هورمون های تیروئیدی در محدوده معمول قرار داشت ولی در مقایسه با گروه شاهد، این میانگین کاهش نشان داد. در این مقایسه، تفاوتی در سطوح tsh دیده نشد. ده روز بعد از پیوند، کاهش سطوح هورمون های تیروئیدی و tsh مشاهده شد که این تغییرات در گروه 2 بیشتر از گروه 1 بود. در روز سی ام بعد از پیوند، تغییرات در گروه 1 به سطح طبیعی رسید و در مقایسه با قبل از عمل، بهبود مشخصی مشاهده شد، ولی در مقایسه با گروه شاهد هنوز سطوح ft3, tt3 و tt4 پایین بود. در گروه 2 سطوح tt3 نسبت به سطح نرمال کمتر بود و در مقایسه با قبل از عمل، کاهشی در سطوح tt4، tt3 و ft4 مشاهده گردید. در مقایسه با گروه شاهد سطوح کاهش یافته هورمون های تیروئیدی مشاهده شد. نتیجه گیری: چنین استنباط می شود که ممکن است بین سطوح هورمون های تیروئیدی و عملکرد کلیه پیوندی ارتباطی وجود داشته باشد.